Luca's workouts

Ongeveer een maand geleden kreeg ik op het consultatiebureau te horen dat ik Luca vaker op zijn buik moest leggen. Hij kon namelijk zijn hoofdje nog niet zo goed optillen. Nou hield de 2 maanden oude Luca daar helemaal niet van, en dat vond ik ook niet zo gek gezien het wip-wap-effect dat zijn mollige melkbuik veroorzaakte. Probeer dan maar eens je 25-procent-van-je-lichaamsgewicht-wegende hoofd op te tillen.

Maar gelukkig heeft Luca een nichtje van precies 17 dagen ouder. Manlief moppert weleens dat mijn zus en ik een ‘continue live verbinding’ hebben, maar wat is er nou mooier dan je eerste zwangerschap, eerste bevalling, en je eerste ervaringen als moeder, samen met je zus te kunnen beleven. Verwonderingen, onzekerheden, gekke geluidjes, nieuwe ontwikkelingen, en zelfs onze hormonen met alle gevolgen van dien komen ter sprake. Lang leve ‘What’s app’!    

En zo begreep ik van mijn zus dat nichtje Lotte het ‘hoofdje ophouden’ zomaar ineens was gaan doen, en nu heel goed kon. Een week later was ik bij haar op bezoek, en terwijl mijn zus zich nog stond te verwonderen over de nieuwe geluidjes van Luca, die zo op die van Lotte leken, kon ik mijn ogen niet geloven toen Lotte op haar buik werd gelegd en ze gewoon zomaar even niet alleen haar hoofdje, maar haar hele bovenlijf optilde. “Kijk Luca, zo doe je dat dus!”, riep ik opgelaten terwijl ik hem gauw naast Lotte op zijn buik legde. Luca tilde zijn hoofd een klein stukje omhoog en liet hem vermoeid weer vallen.

Maar geloof het of niet, de volgende ochtend, toen Luca zoals gewoonlijk na het badje op zijn buik lag, gebeurde het. “HHEEEEUUUUHHH!”, zei Luca, en daar kwam niet alleen zijn hoofdje, maar ook een deel van zijn bovenlichaam omhoog. Met zijn felblauwe kraaloogjes koekeloerde Luca precies over de rand van de commode. En ondanks het gekreun en het gekwijl dat deze oefening hem kostte, begon hij te kraaien van plezier! Of was het een overwinningskreet?

Sindsdien ligt Luca liever op zijn buik dan op zijn rug, hoe vermoeiend dat ook is. Hij vindt het prachtig om onder veel gekwijl en gekreun al lachend te laten zien hoe lang hij zijn hoofd al overeind kan houden. Af en toe valt zijn hoofdje neer, maar dan veegt Luca stoer het kwijl van zijn mondje, lacht even verlegen en komt al kraaiend (of kreunend) weer omhoog. Ik denk dat hij inmiddels Lotte’s record van ‘hoofdje achterelkaar omhoog houden’ allang heeft verbroken, maar Luca is niet te stoppen! Gelukkig kan hij zichzelf nog niet op zijn buik draaien, en Lotte ook nog niet, dus voorlopig kunnen we zijn dagelijkse workouts nog enigszins doseren. 

Luca deed het vast voor Lotte, maar ik zal die dames van het consultatiebureau eens een poepie laten ruiken!