Lieve Lisette,

Dankbaar las ik de vraag vanuit Willem-Bas of ik nog wat wilde zeggen tijdens je begrafenis. Heel graag, want een afscheid is er helaas niet meer van gekomen... Maar wat had ik veel liever op je bruiloft willen spreken en wat is het onwerkelijk om dit op jouw begrafenis te doen…
Als dit jouw bruiloft was geweest, had ik gezegd hoe vrolijk, spontaan, goudeerlijk en lief je was, maar ook hoe bloedfanatiek je kon zijn als je een spelletje dreigde te verliezen… Ook had ik gezegd dat jouw opmerking dat Willem-Bas en jij misschien wel net zo gelukkig waren als Harmen en ik, het understatement van de eeuw was, en enkel bewijs dat jij de beste getuige was die ik me kon indenken…

Maar vandaag hoop ik namens en met jouw vrienden te kunnen vertellen hoe bijzonder je was. Jij maakte in korte tijd een blijvende indruk op ongelooflijk veel mensen, en wij zijn ontzettend dankbaar dat we jou hebben mogen kennen en zoveel we van je hebben mogen leren.

Jij was altijd eerlijk en direct; zonder erom heen te draaien zei je gewoon waar het op stond. En dat maakte jou, en je liefde voor je dierbaren, buitengewoon oprecht. Jij gunde iedereen zijn of haar geluk, zelfs toen alle geluk jou ontnomen werd. Hoe ziek je ook was, jij wilde horen hoe het met iedereen ging, en probeerde zelfs vanuit je ziekbed nog dingen voor anderen te regelen. Dat je met je laatste krachten nog een hobbelpaard voor ons kind wist te maken, zegt ontzettend veel over wie je was… Ook de wijsheid die je door je strijd tegen deze ziekte kreeg, probeerde je iedereen mee te geven: wees dankbaar voor wat je hebt, haal alles uit het leven wat erin zit, en vooral: geniet!

Naast je eerlijkheid was je ook eigenwijs, een doorzetter en overtuigend. Zo wilde jij tijdens het maken van een jaarboek voor je studentenvereniging SSR-NU, per se een commissiefoto met de sterren van de Grote beer. Dit resulteerde in lamme armen van het wijzen en de enorm lange sluitertijd, maar ook in een prachtige foto. Wat je ook deed, je deed dit vol overgave en was altijd fanatiek.

Jij bracht mensen samen. Door jouw enthousiasme en jouw talent om te analyseren, wist jij als geen ander mensen te binden. Jij organiseerde vele creatieve activiteiten, spelletjes- en vrouwenavonden, en koppelde Niki en Evelyne om samen te gaan sporten. En zelfs toen je al nauwelijks meer kon praten, bleef je hen hierin stimuleren… Mij gaf je de moed om Harmen ´dat ene gedicht´ te geven, waardoor het door jou voorgestelde sprookje echt uit is gekomen…

Jij was een echte levensgenieter. Juist van de kleine dingen, lekker huiselijk samen op de bank met ‘Wie is de Mol’, ‘Boer zoekt vrouw’, maar vooral jouw Wubbe, kon je intens genieten. En jouw enthousiasme werkte aanstekelijk; jij kon zo oprecht blij zijn voor een ander, dat we zelf dubbel zo blij werden met de dingen die met we aan jou vertelden.

Lieve Liset, je stond midden in het leven, en aan het begin van een nieuwe fase. Je had nog zoveel mooie plannen en dromen, en wij met jou. We zijn intens verdrietig dat jij niet meer het geluk mag ervaren dat je anderen zo gunde, en zullen jouw enthousiasme en levenslust enorm gaan missen.

Nooit zullen we vergeten hoe dapper en krachtig je was, en altijd zal je in onze gedachten en harten blijven doorleven...

Bedankt voor wat je voor ons betekent. Je bent bijzonder.

(Geschreven samen met Evelyne en Niki)