Sinterklaas kapoentje

In december verschenen op: https://www.opgroeigids.nl/index.php/blog/sinterklaas-kapoentje

“Mijn motor vindt Sinterklaas heeeeuuul erg leuk.” zegt onze peuter terwijl ik de luiertas aan het inpakken ben. We staan op het punt om naar het Sinterklaasfeest van papa's werk te gaan en Sinterklaas in levende lijve te ontmoeten, en zoonlief heeft zich even teruggetrokken met zijn motor. “Mijn motor vindt Sinterklaas niet eng, en ook niet spannend.” 

“Oh! Dat is handig”, zeg ik, “dan kan je hem meenemen naar Sinterklaas, en dan kan hij je vertellen dat je niet bang hoeft te zijn!”. “Neeee, dat kán toch niet!" zegt hij. "Mijn motor is toch niet e-écht!” "Oh ja, das waar ook." 

Onze zoon is een groot fan van het sinterklaasjournaal, maar vindt het nog wel ingewikkeld allemaal. “Ben ik nu een beetje vier?”, vroeg hij nadat zijn eerste schoencadeautje was uitgepakt. En dat niet hijzelf, maar Sinterklaas bijna jarig is, vond hij de perfecte gelegenheid om Sinterklaas nu eens in het zonnetje te zetten. “Dan kan iedereen sinterkláás een cadeautje geven!” Op onze uitleg dat Sinterklaas meestal cadeautjes komt brengen als hij jarig is, zei hij vervolgens: "Neeee, ik denk het niet hoor! Als je jarig bent kríjg je cadeautjes." 

Ook onze dochter vindt Sinterklaas al reuze interessant. “Waar gaan we naartoe?”, vraag ik haar als we even later op het koude perron op de trein staan te wachten. “Kaaaasj!”, roept ze trots. En dan valt haar blik op twee jongetjes in pietenkostuum en begint ze enthousiast te wijzen: "Kaasj!". “Ja, dat zijn zwarte pietjes! Die horen ook bij Sinterklaas.” En terwijl mijn dochter trots ja knikt, vraag ik me onwillekeurig af of ik nu iemand beledigd heb. 

Onze zoon maakt zich echter druk om hele andere zaken. Zo vindt hij dat een aantal liedjes nodig aangepast moet worden. "Nee, mama, je moet niet 'laat je paardje maar buiten staan' zingen", onderbrak hij me laatst. "Wat dan?", vroeg ik verbaasd. "Laat je paardje maar bínnen staan, want anders krijgt hij het koud, en dan loopt hij misschien wel weg!" Maar het mooiste vind ik nog wel zijn versie van Sinterklaas kapoentje. “Nee, mama, je moet 'Dank u zwarte pietje' zingen. Sinterklaas draagt toch geen hele grote zak met pepernoten en cadeautjes?! Dat is zwarte piet!”

Daar zitten we dan, vol spanning te wachten tot hij bij Sinterklaas mag komen. Onze dochter wil wel, maar die is nog te jong en zal ongetwijfeld iets te hard aan zijn baard trekken. Dus houd ik haar stevig vast als Sinterklaas de naam van onze peuter noemt. Maar terwijl ik mijn man een zetje geef, hoor ik Sint zomaar ineens vragen of zijn mama, Patricia, mee naar voren wil komen. Oh... Ik word spontaan bijna net zo zenuwachtig als mijn zoon, die inmiddels zijn armen om mijn benen en zijn hoofd ertussendoor gestoken heeft. "Want Sinterklaas", zegt de goedheiligman als ik even later samen met mijn peuter naast hem zit, "leest heel graag de blogs van mama Patricia". Natuurlijk heeft ook de creativiteit van zoonlief het grote boek van Sinterklaas bereikt, en dus zingen we even later luidkeels met alle pieten, kinderen, papa's en mama's van papa's werk:

Sinterklaas kapoentje   

Gooi wat in mijn schoentje

Gooi wat in mijn laarsje

Dank u zwarte pietje!