“Hamburgers! Kijk, hamburgers!!” roept Luca nu al voor de derde keer
vanuit zijn autostoeltje terwijl we een wei vol koeien passeren. En als ik voor
de derde keer tevergeefs om me heen heb gekeken op zoek naar reclameborden met
hamburgers, vraag ik aan Harmen: “Heb je
soms uitgelegd dat hamburgers van koeien worden gemaakt?”
“Eh, ja... Ik heb vanmorgen gezegd dat boterhamworst van koeien komt”,
geeft Harmen toe.
We zijn onderweg naar het subtropisch zwemparadijs op loopafstand van
de camping. Met de auto, want hoewel de wandeltocht naar het zwembad een
geweldig avontuur was, durven we dat onze kinderwagen niet een tweede keer aan
te doen. De weg naar het zwembad bleek namelijk een door weilanden omgeven modderig
kiezelpad te zijn, dat zo steil naar beneden liep dat de kinderwagen bijna niet
te houden was. Helaas had ik mijn camera niet paraat toen Harmen met grote ongeremde
passen achter de kinderwagen aanrende die met een enorme vaart naar beneden
denderde, maar het scheelde weinig of ik
had al een natte broek voor we in het zwembad waren.
Het zwembad (Mosaqua) is ontzettend leuk. Een wildwaterbaan,
stroomversnelling, binnen- en buitenbaden, peuter- en bubbelbaden, en genoeg
glijbanen om je dagenlang te vermaken. Maar vooral de levensechte leeuw,
tijger, olifant, vogels, vissen en apen maken het helemaal af. Luca vindt het
allemaal prachtig. Maar vandaag heeft hij een nieuwe missie. Vandaag wil hij
‘koeien zoeken’. En hoewel ik me niet kan voorstellen hoe koeien binnen deze
jungleverzameling passen, ben ik toch benieuwd wat hij bedoelt.
Dus laat ik me aan Luca´s hand meevoeren naar het benedendek van een
piratenschip, waar een paar prachtige aquariums vol tropische vissen blijken te
staan. Maar nog steeds geen koeien. Vervolgens wil Luca een smalle pijp door,
waar mama natuurlijk nooit doorheen past. “Jawel hoor!” roept een bijdehand
bemoeizuchtig jongetje van een jaar of acht. “Je moet gewoon je benen eerst
doen, kijk zo” en terwijl Luca hem al volgt probeer ik mijn benen, die toch net
even iets langer zijn dan die van dat jongetje, door de pijp heen te vouwen. Even
later klim ik achter Luca aan een klimwand op, en komen we op het bovendek van het schip. Super mooi, maar nog steeds geen koeien… Luca rent het dek af
naar een ietwat veiliger uitziend deel van het zwembad. Daar zien we een bar,
wat tafels en stoelen, ramen die uitkijken op de zonneweide. Maar nog steeds
geen koeien... Of toch?
Luca rent naar de bar, begint te springen en te wijzen en roept: “Koeien!”
En ineens begint het me te dagen… Hij wil een hamburger!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten