Kamperen deel 2 - kampeerkriebels

Wat maakt kamperen nou zo veel leuker dan iedere andere vakantie? Ik heb het me vaak afgevraagd deze vakantie. Vooral als ik onze drie maanden ouder baby om 5 uur ’s ochtends stil probeerde te krijgen in de wetenschap dat de buurjongen in het tentje naast ons de vorige morgen ook al door haar was gewekt. Of als we onze twee jaar ouder zoon moesten bezighouden op het kleine oppervlakte van de caravan en de voortent, terwijl buiten de regen met bakken uit de hemel kwam. Of toen we moesten bedenken hoe we onzebaby konden douchen zonder dat onze peuter spoorloos zou verdwijnen of letterlijk de tent zou afbreken. (Oplossing: met zijn vieren in de familiedouche en zo goed en zo kwaad als het ging  het gehuil van onze peuter tijdens het haren wassen, dat van onze baby tijdens het afdrogen, en het ongeduldige kloppen op de deur van een volgende familie, negeren).

Maar wat is er nou heerlijker dan ’s ochtends vroeg als iedereen nog slaapt en de lucht nog zo lekker ruikt een ochtendwandelingetje moeten maken omdat je toch echt naar de wc moet. Of tijdens het douchen gesprekken op te vangen tussen moeders en dochters, vaders en zonen, of vriendjes en vriendinnetjes van alle mogelijke leeftijden. De heerlijk herkenbare vriendschappen te zien ontstaan tussen jongens en meisjes die net een beetje de ‘jongens/meisjes-zijn-stom-fase’ zijn ontgroeid. Het hoofd van de één op hol gebracht te zien worden door de onschuld van de ander. De onhandige knuffel bij het afscheid, gevolgd door een nog onhandigere zwaai. Geen real-life soap die daar tegenop kan. Geen plek waar ik mijn psychologenhart meer kan ophalen.

Maar niet alleen het menselijke aspect is onevenaarbaar. Ook het altijd en voortdurend buitenzijn, hooguit omgeven door wat tentdoek of een stukje zeil, zorgt ongetwijfeld voor een flinke dosis geluksgevoel. Wat is er nou beter voor een mens dan buitenlucht en zonlicht? Maar het leukste zijn misschien nog wel de onverwachte ontmoetingen met de vaste camping-bewoners. Zo heeft onze peuter meerdere malen een haas onder het raampje van de caravan gespot, en één keer zelfs tikkertje met hem gedaan (onze zoon was hem) toen hij maar rondjes om en onder de kamper van de buren bleef rennen. Verder heeft hij een muis geaaid en ontdekt dat er een heel gangenstelsel onder het gras drie plekken naast die van ons (gelukkig maar) zat. En voor het eerst in zijn leven een echte kikker gezien.

De regen mocht dan minder gewenst zijn, hij zorgde wel voor de meest prachtige plassen waar een jongen van twee eindeloos in kan rondstampen en springen. En voor een schitterende regenboog boven de gehele camping. En wat is er nou gezelliger dan, terwijl het buiten onweert en regent, lekker warm en droog vanuit de caravan de seconden tussen de donder en de bliksem tellen. Nog een keer kamperen met zúlke jonge kinderen zullen we misschien niet zo snel meer doen, maar dát we nog een keer gaan kamperen is wel zeker.