Toen ik net na de aankondiging van mijn zwangerschap te horen kreeg dat mijn contract terug zou gaan van 32 naar 16 uur per week, was ik alles behalve blij. Ik was teleurgesteld in mijn baas en verdrietig om het feit dat het werk dat ik met zoveel passie uitvoer, mij nog maar twee dagen per week zou bezighouden. Na enige bezinning in de kerk, werd ik weer herinnerd aan mijn overtuiging dat niets zonder reden gebeurd. Dus wachtte ik rustig op het plannetje dat God met deze ontwikkeling zou hebben...
En dat leek te komen! Vorige week werd ik gebeld door de moeder van een vriend van Harmen. Zij wist dat de Libelle Academy dringend op zoek is naar een docent voor de cursus: "Zo werkt het puberbrein" en dacht dat ik hiervoor wel geschikt zou zijn. Ik had nog nooit van een cursus voor Libelle-lezeressen gehoord, maar het idee om les te gaan geven aan moeders van pubers sprak me direct aan. Tijdens mijn studie heb ik met veel interesse het vak 'Adolescent Development' gevolgd, en lesgeven is mijn vroegste ambitie - die heeft plaatsgemaakt voor de ambitie om kinder- en jeugdpsycholoog te worden. Wat een geweldige manier zou dit zijn om die twee te combineren. Tegelijk zou ik mijn carrière-mogelijkheden op academisch niveau vergroten, en dat tijdens mijn zwangerschap!
Dus stond ik vanmorgen vol goede moed op om naar het sollicitatiegesprek te gaan. Al mijn (drie) positie-truitjes waren natuurlijk in de was, dus koos ik maar voor mijn hippe positiejurkje met hoge hakken en vooruit, dan ook maar een overdreven zwaar luchtje uit het enige proefflesje dat we nog in huis hadden. Vooral dat luchtje was een vereiste onder Libelle-lezeressen, aldus manlief. Oh ja, en ik moest natuurlijk wel even een nettere tas uit de kast halen. Die moest uiteraard wel nog gestreken worden, dus haastte ik me naar zolder om het strijkijzer aan te zetten. Tot mijn schrik ontstond er een knalletje en een vlammetje en een zwartgeblakerd plekje in het laminaat... Toen het strijkijzer het in een ander stopcontact ook niet deed, dacht ik even dat het apparaat zelf stuk was. Dan maar niet strijken en snel nog even mijn CV afdrukken... Maar tot mijn ergernis deed de printer het ook al niet!! Het duurde even voordat er een lampje ging branden: Natuurlijk! Er was kortsluiting ontstaan en de stop was doorgeslagen. Bolderdebolder twee trappen af naar de meterkast, en weer op met mijn hoge hakken. CV geprint, strijkijzer aan, snel ff m'n tas strijken... Smelt het mooie lintje dat erop is genaaid! Nou ja, dat ziet ze vast niet. Inmiddels was ik al behoorlijk laat, en op mijn hoge hakken rende ik de twee trappen weer af om mijn jas te pakken en me naar de auto te haasten. Daar probeerde ik het adres in te voeren in de TomTom. Hoofddorp, Kapellelaan... WAT?! Het adres bestond niet!! Manlief maar bellen dan. "Bliep bliep, batterij bijna leeg". Het zweet stond me inmiddels onder de oksels - ik zweet toch al sneller nu ik zwanger ben - en ik was maar wat blij met mijn lekker luchtje. Gelukkig nam Harmen op voor mijn telefoon uitviel en zou hij me terugbellen als hij het adres gevonden had. Ondertussen navigeerde ik naar een willekeurig adres in Hoofddorp en wachtte met spanning af terwijl de telefoon bleef bliepen dat de batterij bijna leeg was. Harmen belde snel terug: Oh, KapellAlaan. Voor het stoplicht, snel de K en de A ingetoetst voor hij weer op groen sprong,,. Kende die de Kapellalaan ook niet! Langzaam begon ik toch in paniek te raken... Tot ik manlief weer aan de telefoon had, en me tegelijk realiseerde dat Capella natuurlijk met een 'C' was. Hehe, die kende de TomTom gelukkig wel. Met 130 over de A2 lukte het me net om de aankomsttijd op 09.58 uur te krijgen, totdat ik bij de afrit kwam en daar een enorme file bleek te staan... En natuurlijk begon de baby ook nog even lekker tegen m'n blaas te schoppen. Soms zit alles tegen... Gelukkig had ik nog net genoeg batterij om te bellen dat ik wat later was, en vond de vrouw met wie ik de afspraak had dit niet erg.
Nu nog afwachten of ze het ook niet erg vindt dat ik zelf nog geen pubers heb opgevoed... Vandaag of morgen belt ze terug... Spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten