Kletskous in spe

Daar zit ze hoor... haar handjes slaan blij op tafel, waar net nog de placemat lag die natgesabbeld op de grond ligt. Met toegeknepen oogjes en opgetrokken neusje lacht ze naar haar grote broer en mama, die allebei even enthousiast 'met de vingertjes' voor haar zingen. Van blijdschap gooit ze haar hoofd naar achteren, en dan moet ze even alle zeilen bijzetten om weer rechtop te komen zitten in haar splinternieuwe kinderstoel. Eigenlijk mag ze daar pas in als ze helemaal zelfstandig kan zitten, maar ze wil zo ontzettend graag mee doen met het 'aan tafel zitten' dat we het maar gewoon proberen. En ze vindt het geweldig!

Twee dagen later kan ze ook op de grond 'los zitten'. En dan krijg ik het pas echt druk. Is ze niet vastgerold onder de trap, dan is ze wel op haar buik in de achteruit tegen de muur geschoven, en ligt ze net even lekker veilig in de boks, begint ze te mopperen omdat ze weer wil zitten. Maar haar supertrotse blik en vrolijk ge-'mama' en ge-'bawa' maken het helemaal goed.

Lisa doet een paar dingen anders dan Luca. Zo was haar eerste 'woordje' "mama" en niet "papa". Ha! Kunstvoeding houdt ze niet binnen, maar fruithapjes daarentegen eet ze bijna met bakje en al op. Groente vindt ze soms lekker, en soms trekt ze een gezicht alsof ze poep eet. Toch probeer ik maar zoveel mogelijks hapjes en smaken naar binnen te krijgen, want inmiddels weet ik hoe lastig dat nog kan worden als ze een half jaartje ouder is...

Luca is Lisa's allergrootste held. Zelfs als ze hem over de babyphone hoort moet ze even stoppen met drinken om haar hoofdje naar het apparaat te draaien en mij een heerlijk vreugdevolle 'hoorde je dat? Hij is wakker!'-lach te schenken. Luca dacht zelfs even dat ze al Luca zei, en hoewel ik dat betwijfel zal ze het vast bedoeld hebben. Ze kletst aan een stuk door en regelmatig als ik denk: 'het leek wel of ze 'ja' zei', roept Luca: "Mama! Lisa zei 'ja!"

Volgens mij zijn weinig levensfases zo wonderlijk als rond het half jaar... Een half jaar geleden kon ze nog niets anders dan slapen, huilen en drinken. En over een half jaar kan ze misschien al wel zelf gaan zitten, staan, kruipen en wie weet wat nog meer... misschien kan ze al wel 'hoera!' zeggen in reactie op 'hieperdepiep....', in haar handjes klappen en haar handjes in de lucht gooien. Maar nu kan ze vooral een beetje zittend hangen in haar mooie stoel, en mag ze voor het eerst een boterham... ze grijpt het korstje met twee handen beet, stopt een stukje in haar mond en begint al 'bawabawa-end' te kauwen. Heerlijk, zo'n kletskous, en wat voelt ze zich al groot!