Met een mengeling van vertedering en trots luister ik hoe mijn lief verteld over zijn heldendaad: hoe hij met een enorme uithaal en nog grotere brul de spin doodsloeg die zomaar het lef had op zijn kamer te komen. Niet in staat een glimlach te onderdrukken plant ik gauw een kus op zijn lippen. Maar tegelijk denk ik stiekem: ‘Arme spin...’. Hoe kan het toch dat zoveel mensen bang zijn voor spinnen? Ze doen toch geen vlieg kwaad? Ik bedoel: ze doen toch alléén vliegen kwaad? Laatst las ik dat jongens banger zijn voor enge wezens dan meisjes. Meisjes daarentegen zijn banger voor geweld, het verlies van dierbaren, natuurgeweld en rampen (www.nu.nl ).
Terwijl ik in de grote ogen van m’n vriend kijk, bespeur ik naast de herleefde opwinding ook een vleugje van voldoening en trots.
En ineens denk ik aan 'De ongetemde man', een boek van John Eldredge dat ik ooit van mijn lief aan een gezamenlijke vriend moest geven. Misschien kwam het doordat ik ‘de mannelijke geest’ stiekem beter wilde leren begrijpen – ik had voor het eerst van mijn leven zelf een (ongetemde) man. Of doordat het lezen over ‘de mannelijke geest’ het gemis wat verzachtte nu hij na drie weken verkering ineens een hele week op vakantie was. Of doordat het boek zo boeiend was dat ik na elke zin de volgende gewoon móest lezen. Hoe dan ook, voor ik het wist had ik de eerste drie hoofdstukken uit. En toen kwam ik de gezamenlijke vriend tegen, waarna ik helaas nooit meer de moeite heb genomen om het boek te bemachtigen en verder te lezen.
Maar wat heeft dat boek nou met die spinnenangst te maken? John Eldredge stelt in zijn boek dat God de man geschapen heeft met de droom om een held te zijn, lieve meisjes te redden en op avontuur uit te gaan. Maar in de huidige samenleving worden de meeste mannen in hun jeugd al innerlijk verwond, en als ze volwassen zijn wordt van ze verwacht dat ze fijngevoelig, communicatief en begrijpend zijn. “De moderne man is getemd" zo stelt Eldredge. “Als hij niet kan leven zoals God hem ontworpen heeft, zit hij niet lekker in zijn vel en grijpt hij naar een surrogaat. Of hij verandert in een lafaard”.
Zouden alle mannen die bang zijn voor ‘enge wezens’ dan lafaards zijn? Door de huidige samenleving getemde mannen? Of zou de angst juist een ‘surrogaat’ zijn om toch nog die held uit te kunnen hangen? Om heldhaftig je angst te overwinnen moet er immers wel angst zijn. Misschien zijn mannen van nature wel net een beetje banger aangelegd dan vrouwen. Dat zou wel slim zijn van God. Door mannen net iets banger aan te leggen dan vrouwen, geeft Hij ze de mogelijkheid om zelfs in deze samenleving nog de held uit te hangen! En dat zonder minder lief te zijn voor vrouw en kinderen... Wat zit de mens toch mooi in elkaar!
En zo besluit ik toch maar vooral trots te zijn op de heldendaad van mijn lief, al blijft het toch ook wel een beetje grappig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten