Vakantieweek 1 - Val de Cantobre

Naar adem snakken terwijl je dansend onder een ijskoude douche de shampoo uit je haar probeert te spoelen: Check. Bibberend in je pyjama onder een oogverblindende sterrenhemel naar het toiletgebouw lopen: Check. "Bonjour!" "Deux baguettes s'il vous plait" en "Merci beaucoup!" Check! check! check!

Veertien uur duurde de heenreis, inclusief alle plaspauzes, maar dan heb je ook wat. Netto was de reis tien uur, maar met een net zindelijke peuter moet je nu eenmaal wat vaker stoppen. En Luca zou Luca niet zijn als hij er niet een sport van maakte om zijn plasjes op de mooiste plekjes te plegen. Zo liepen we - bewapend met potje - van het wegrestaurant naar de auto toen Luca bij een mooie boom uitriep: "Hier wil ik plassen!". Om nog geen uur later toen we met de auto over een schitterende brug reden blij aan te kondigen: “Ik moet plás-suh!”
Aangekomen op de eerst volgende parkeergelegenheid was echter zijn enige boodschap: “Ik hoef niet te plassen, ik wil daar plassen, bij de brug!"
Maar na veertien uren rijden, stoppen, en weer rijden, onderbroken door een heerlijke hotelovernachting in Parijs, waren we dan eindelijk op onze camping nabij Nant.

Lisa heeft zich die eerste middag, avond en ochtend luidkeels verwonderd over alle schitterende dingen die ze zag. Ze raakte er gewoonweg niet over uitgepraat dat we gewoon met zijn vieren in een tént zaten. "Da! Da! Da! Oooooooh! Tijk! Da!" We kwamen er achter dat Lisa sowieso niet snel uitgepraat is, en slaagden er in een ware lijst van eerste woordje op te schrijven. Een greep daaruit: "Atta" is eten. "Titti" drinken, "Watat" water, en "uit" roept ze als ze uit de stoel wil. Maar het zeer in smaak vallende stokbrood, en vooral de tientallen rondzoemende vliegjes, waren dermate fascinerend dat Lisa niks anders meer kon uitbrengen dan “oooh!” en “die!”

Het ‘leuke’ aan kamperen met een net zindelijke peuter is dat hij poep en plas enorm fascinerend vindt. En het dus zomaar kan gebeuren dat je denkt slim te zijn door zelf ook even snel een plasje te doen als je dan toch bij het toiletgebouw bent, er van een ander toilet ongeneerd harde en naar alle waarschijnlijkheid mannelijke geluiden komen, en je zoon roept: "Mama, jij is aan het poepen hè?!" Of tijdens een andere gelegenheid: “Mama, jij hebt gepoept hè? Ik ruik het!”
Het kan overigens erger, want toen ik Luca op een ochtend had meegenomen naar de wastafels om tanden te poetsen, en ik net even mijn mascara opdeed, riep hij plots: "Hé! Mama! Moet je kijken! Daar is een meneer aan het douchen! Moet je onderdoor kijken, mama!". Waarop ik ontdekte dat hij plat op zijn buik lag…

Ik heb mezelf er tot op heden succesvol van overtuigd dat meneer Frans was en dat hij Luca niet heeft gezien - en dat wil ik graag zo houden. Gelukkig kenden vrijwel alle campinggasten Luca, en dan vooral van zijn loopfiets waarmee hij al “Hallo!” en “Fansjoe!” (bonjour) roepend de hele camping over racete. Gingen we een keer te voet naar het zwembad, dan vroegen mensen aan Luca waar zijn fiets was, en één keer kwam een Franse campinggast vragen of we wisten dat Luca’s fiets nog bij de receptie stond – ik had hem zelf nog niet eens gemist. We hebben die week gezwommen, gezond, gelezen, en genoten, maar het hoogtepunt was toch wel ons tochtje met een soort familiefiets over een oude spoorbaan (velo-rail). Oftewel met hoge snelheid, een alles overstemmend boemelgeluid, de wind in je haren, en van blijdschap klappende kindjes, over een oude treinrails door de bergen sjezen, en zo nu en dan met gierende remmen een tussenstop maken om van het prachtige uitzicht te genieten.

Zowel de loopfiets als de velo-rail zijn absolute aanraders, en kamperen in het voorseizoen is sowieso top. Maar ’s nachts koelde het flink af en kwam er standaard een moment dat Lisa en Luca het allebei koud hadden. ’s Ochtends werden we dan ook regelmatig met zijn vieren op één gammel tweepersoons rent-a-tent-bed wakker. Dus toen bleek dat het nog maar anderhalf uur rijden was naar de Middellandse zee, waar het dertig graden was, en waar een camping was met privéstrand, super geweldig zwembad, én rent-a-tent, was de keuze snel gemaakt. En zo pakten we precies een week na aankomst onze spullen weer in, om door te rijden naar de Middellandse Zee.