De Beebox - evaluatie

Gestoofde savooiekool met prei, rösti van pastinaak en soesterknol en morgen stoofpot met citroenbonen en palmkool. Drie weken geleden ontvingen we onze eerste Beebox: een box vol verse groenten en andere biologische producten van boeren uit onze omgeving. Gezond, milieubewust en eerlijk, maar hoe bevalt het nou eigenlijk? Tijd voor een evaluatie.

Onze eerste conclusie was dat biologisch en gezond niet perse lekker betekent. Pastinaak bleek wel erg sterk van smaak, en al die nieuwe groenten zijn toch wel even wennen. Maar niet getreurd, dat gezond niet meteen lekker smaakt hadden we als kind ook al door. Dus vol goede moed doe ik nog meer mijn best om de groenten zo goed mogelijk volgens de meegeleverde recepten te bereiden.

Stap één: ‘savooiekool’, ‘palmkool’ en ‘soesterknol’ intypen bij ‘Google afbeeldingen’. Aha! Dus dit is de soesterknol… deze ook? Oh nee, dat is een ui met iets meer modder erop dan ik gewend ben. Oké, stap twee: savooiekool snijden. Wat zijn die witte dingen die ineens in het rond zweven? Hoort dat erbij, of zijn het vliegjes?? Hmm, extra goed wassen dan maar. Stoven kan ik inmiddels, dat heb ik vorige week ook met de boerenkool gedaan en die was boven verwachting lekker. Oké, stap drie: de pastinaak en soesterknol schillen. Dat gaat gelukkig een stuk makkelijker dan die pompoen van vorige week. Nu raspen. Ik word hier goed in! De raspfunctie van mijn zes-jaar-oude-keukenmachine heb ik twee weken geleden al ontdekt. Als ik even later met mijn blote handen twee eieren en een gesnipperd uitje door de groenten sta te kneden, denk ik terug aan die keer dat ik als kind röstirondjes had gemaakt van aardappel en ui. Wat deed ik daar nog meer door heen? Ineens dringt er een scherpe geur mijn neusgaten binnendringt. Oh nee! De savooiekool!!

Terwijl ik me afvraag hoe millieuvriendelijk het nog is als ik de helft van de groente laat aanbranden, red ik de rest van de savooiekool door deze in een andere pan te scheppen. Even later sta ik de rösti te bakken, wat ook een stuk moeilijker blijkt dan ik had gehoopt. Oké, volgende keer meer ei en… beschuit, dat was het! ‘Volgende keer gaat het beter’ houd ik mezelf voor terwijl ik lijdzaam toe zie hoe de rösti bijna donkerbruin maar niet gaar wordt…  

Als ik even later na twee uur koken aan tafel zit te kijken hoe het eten koud wordt terwijl Harmen Luca aan het verschonen is, en Luca vervolgens zijn bord demonstratief omkiept en moord en brand gilt als we toch een hapje in zijn mond duwen, vraag ik me even af of ik wel zo blij ben met de Beebox. Maar eerlijk is eerlijk, en de savooiekool was heerlijk!