Mama-en

“Mamamama!” Luca zit op tafel, ik op een stoel voor hem, en iedere keer als ik mijn lolly weer in mijn eigen mond steek, begint hij te “mama-en” tot hij ook weer een likje krijgt. Steeds vaker gebruikt hij dit woordje, en meestal betekent het “ik heb honger” of “alsjeblieieieieft...”. Soms betekent het ook “melk”, “lekker!” of “meer meer meer!” De toon van dit woordje is in ieder geval vragend, zeurderig of smekend. “Papa” daarentegen betekent dat hij zich kostelijk vermaakt.

Hoewel Luca al zeer goed kan duidelijk maken wat hij wil, bestaat zijn vocabulaire - naast "mamama" en "papapa" - vooral uit “ah” “da” “ta” en “ssssh”. Ik was dan ook zeer verrast toen ik erachter kwam dat hij al veel meer meer begreep dan ik dacht. “Luca”, zei ik laatst terwijl hij op de grond lag te spelen. “Wil je melk?” Luca ging direct rechtop zitten, keek me stralend aan en gooide zich in de kruiphouding. Onder een luid ge-mama kroop hij op handen en knieën naar onze open trap, schoof een stoel aan de kant, kroop eromheen en viste een leeg flesje onder de trap vandaan. Triomfantelijk zwaaide hij ermee in de lucht. En terwijl mijn mond nog half open hing van verbazing was hij al met flesje en al (tik tik tik) onderweg naar de luiertas, waar inderdaad het doosje met melkpoeder nog inzat...

Bijna één is ie, en een kleine grote boef. “Heb je honger” begrijpt ie zonder twijfel. “Hieperdepiep…” staat garant voor twee handjes in de lucht, en “Klap eens in de handjes” levert een daverend applaus op. Zijn wiebelende hoofdje bij 'boven op je bolletje' deed me inzien dat ik mijn hoofd heen en weer beweeg als ik mijn handen op mijn ´bollejte' houd. En zeg je 'doei', 'daag' of loop je naar de schuur om aardappelen te halen, dan zwaait ie je met een grote glimlach uit. De laptop kan ik niet meer aanzetten zonder dat Luca werkelijkwaar uitzinnig van vreugde wordt, en als ik op Youtube ‘met de vingertjes minidisco’ intyp, stijgt ie bijna op van het wapperen met zijn handjes.

"Mamamama” zegt Luca weer als hij iets te lang geen likje van de lolly heeft gehad. En ineens heb ik een idee. “Moet je zien”, zeg ik tegen de laptop aan de andere kant van de tafel. Ik geef Luca een likje, steek de lolly weer in mijn mond, en zodra Harmens hoofd achter de laptop vandaan komt, vraag ik: “Wie is de allerliefste van de hele wereld?” Luca kijkt even naar papa, dan weer naar mij, en net als ik denk dat ie weer gaat 'mama-en' zegt ie vol overtuiging: “Papa!”

Tja, van je zoon moet je het hebben... 'Papa'´s dag kon in ieder geval niet meer stuk...