Fruithapjes

Nichtje Lotte mocht een paar weken geleden ineens fruithapjes gaan eten. Ze observeerde haar omgeving, volgde alles wat mama in haar mond stak, en kwijlde er op los… Allemaal tekenen dat ze toe was aan nieuwe smaken, aldus het consultatiebureau. Nu ging Luca al die dingen ook steeds meer doen, maar ja, zijn afspraak met het consultatiebureau is pas volgende week, als hij vier maanden en 1 week is. Na wat in het groeiboekje te hebben gelezen, besloot ik op eigen houtje met fruit te beginnen op de dag dat Luca vier maanden werd.

Dag 1: Luca houdt zijn lippen stijf op elkaar als ik de lepel met geprakte banaan naar binnen duw. Hij smakt wat, kijkt me verbaasd aan en duwt het spul met zijn tongetje weer naar buiten. Tien minuten later heeft hij 1 babylepeltje banaan per ongeluk doorgeslikt. De rest zit op zijn slabber, in de spuugdoek, of rond zijn mondje. En dan zet hij zich zo hard af dat hij op zijn kop over mijn arm hangt, met zijn rug zo stevig hol getrokken dat ik hem niet meer overeind krijg. Ik vind het wel genoeg voor vandaag... 

Dag 2: Eigenlijk mag je niet meteen van fruit wisselen, maar aangezien Luca toch niks van de banaan heeft binnengekregen, besluit ik hem eerst maar eens te laten wennen aan peer. Dat is een stuk makkelijker, schijnt... Nog steeds houdt Luca zijn lippen op elkaar, maar hij slaagt er al een stuk beter in om een deel van het fruithapje door te slikken. 

Dag 3: Tien uur ´s ochtends, net na het badje en drie uur na de eerste voeding, sla ik mijn slag. Luca is uitgeslapen, opgefrist en goedgemutst, het perfecte moment voor een fruithapje, dacht ik zo... Na een paar hapjes, die voor het grootste op en rond zijn mondje zijn geëindigd, draait hij zich ineens 90 graden om op zoek naar de borst... Lekker! En zo besluit ik dat ik voortaan niet een uurtje vóór, maar een uurtje ná de tweede voeding dat fruithapje ga geven. Gelukkig gaat het dan een stuk beter. Luca snapt nog niet dat de lepel er makkelijker ingaat als hij zijn mond open doet, maar het fruit slikt hij als zoete koek.

Dag 4:  Drie kwartier na de tweede voeding… Luca begint te jammeren in de box. Ik geef hem de speen, verschoon hem, knuffel wat met hem, speel wat met hem… Maar Luca blijft ontevreden mopperen en zijn handjes in zijn mond duwen. Om zeker te weten dat hij geen honger heeft leg ik hem toch nog maar even aan, maar zijn handjes blijken zelfs interessanter dan verse melk. Dan doe ik hem de slabber om, pak het fruit, breng de lepel naar zijn mond, en… Luca doet zijn mond wagenwijd open! Tevreden slikt hij de hap door die ik in zijn mondje stopt, en hop, daar gaat zijn mondje weer open. Wat een pret!   

En nu ligt hij lekker tevreden te kletsen op een kleedje op de grond. Kleine baby's worden groot...