In november verschenen op: https://www.opgroeigids.nl/blog/wielrenners-met-vrouwen-erop.
En ineens is er alweer een maand voorbij. Een maand waarin ik mijn eerste stappen als 'integratief kindertherapeut in opleiding' heb gezet. Waarin ik een praktijkruimte, naam en logo heb geclaimd en mijn eerste cliëntjes heb gezien. En een maand waarin ik probeer een evenwicht te vinden tussen werken, studeren en mama zijn. En dat valt nog niet mee.
Op woensdag en vrijdag werk ik, op donderdag heb ik overdag les en 's avonds intervisie, en de zaterdag probeer ik vrij te houden voor mijn huiswerk en praktijk. En hoewel het nog een hele uitdaging is om mijn caseload in 16 uur te proppen, en mijn huiswerk in mijn huishouden te integreren, heb ik mezelf één ding plechtig beloofd: de maandag en dinsdag zijn voor de kinderen. Dan ga ik in de 'verlof'-modus, doe ik geen make-up op, doe de kinderen in bad wanneer dat toevallig uitkomt, en als ze even lekker aan het spelen zijn werk ik de was, het stof en het vuil weg. Heerlijk!
Op maandag om een uur of twaalf fietsen we met zijn drieën naar de peuterspeelzaal, waar alle moeders geacht worden een kwartiertje met hun kind te spelen - tot de juffen beginnen te zingen dat we gaan opruimen. De rust die daar hangt vind ik heerlijk, maar het leukste is nog wel het fietstochtje daarnaar toe. Terwijl dochterlief alle mooie bomen, eendjes en vogels aanwijst en de namen daarvan probeert na te zeggen ", zit zoonlief steevast achterop een liedje te zingen. Tot hij plotseling drie tegemoetkomende wielrensters in het visier krijgt en uitroept: "KIJK, MAMA, WIELRENNERS!" En als we ze even later passeren: "WIELRENNERS MET VROUWEN EROP!" Je begrijpt dat ik regelmatig met een glimlach van oor tot oor bij de peuterspeelzaal aankom.
Gelukkig kost de studie niet alleen veel tijd, maar geeft hij ook veel energie, en nog belangrijker: heel veel nieuwe inzichten. De visie van Charlotte Visch (ontwikkelaar van de integratieve kindertherapie) geeft antwoord op vragen die ik als pedagogisch medewerker en als moeder had, en richting aan alle verschillende theorieën en therapieën die ik tijdens mijn studie Kinder- en jeugdpsychologie heb leren kennen. Ik zou daar graag inhoudelijk meer op in gaan, maar na diverse pogingen om dat in één blog te vatten, heb ik besloten dat het daar nog te vroeg voor is.
En dus houd ik het deze keer kort, zodat ik snel weer aan mijn huiswerk kan. Tot volgende maand!
Van de bevruchting tot de bevalling, van baby tot peuter, van kleuter tot schoolkind... Kinderen zijn wonderstaaltjes. En als moeder dat mogen beleven is een groot geschenk. Even wonderlijk als intens, even lachwekkend als bijzonder. Op deze pagina blog ik over mama zijn. Over babybabbel, peuterpraat, groter groeien, en zwanger zijn... Een blog over nieuw leven, beleven en overleven...
Abonneren op:
Posts (Atom)
"We hebben wel verloren, maar we zijn het niet!"
Het was enkele minuten voor 2020 toen Claudia de Breij het glas hief tijdens haar oudejaarsconference. "Proost op de verliezers......
-
Donderdagochtend 9.00 uur belde de verloskundige. Een afspraak vóór het weekend ging niet meer lukken, maar maandag om 14.45 uur konden we t...
-
“Mijn ogen voelen dat alles groter is”, zei Luca halverwege de kraamweek. Op zijn manier beschreef hij precies wat wij beleefden. De situati...
-
"Hoe gaat het met je?" Ik las ergens dat je dat niet moet vragen aan mensen in rouw. Daar ben ik het niet mee eens, maar ik snap d...